Etter nok eit juleselskap

Etter nok eit juleselskap hengjer eg den blå skjorta på ein knagg, dressbuksa på buksehengjaren. Eg tek på meg bestefars gamle joggebukse, og eg kjenner meg tom. Det har vore nok eit juleselskap, med nok ein julemiddag, nok ein juledessert, nok eit julekakefat, og nok ein runde med juleprat. Det var ikkje noko å utsetje på laget, det var ikkje det, men eg mista interessa der ein stad. Eg veit ikkje kva det kom av, men plutseleg kjende eg meg tom. Eg hadde mista julegneisten, sjølvaste julegneisten.