Det er mykje ein burde gløyme. Her eg sit no, på barndomsrommet mitt, er det att alt for mange ting som gjer at eg kjem i hug slikt. Det same skjer når eg tittar på gamle tekstfiler og bilete som ligg att på datamaskinen, slik eg har gjort dei siste kveldane. Det er heilt utruleg at ein tek vare på slikt. Det får meg til å hugse vonbrot og vonløyse som om det var i går, men endå så lèt eg det vere. Ein burde ha pakka det ned for lengst og flytta det opp på loftet. Barndomsrommet burde gjerast om til eit upersonleg salsobjekt med kvite vegger og smarte løysingar så fort ein har flytta heimanfrå. Nostalgi gjer seg best i pappaskar som aldri blir opna.
Men viktigast av alt er å ikkje ta vare på gamle bilete, for plutseleg kjenner ein at hjartet framleis slår.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar